نمیدونم تعریف تو از زندگی چیه رفیق؛
ولى این ثانیه هاى برگشت ناپذیر براى من، در اهدافى که بدون به حاشیه بردن لذت هام تیک میخورن معنا میشه؛
میدونى که، همیشه گفتم ایده آلم، مثل دو رقم آخر شماره ى تلفن همراهم، 85 ئه!
ولى زمانى که با صد و پنج کیلو وزن ، از "هشتاد و پنج" صحبت میکردم، همه میخندیدین و فکر میکردین منظورم یه چیز دیگه س! (درحالیکه به نظر من در اون زمینه، هفتاد و پنج هم خوبه!)
و الان بعد شش ماه، وزنم هشتاد و پنج کیلوئه! و چه لذتى بالاتر از این که بدون رژیم و ورزشى که سرش جونت در بیاد به هدفت برسى؟!
فقط چهار ماه ورزش کردم و دیدى که از تک تک لحظاتش لذت میبردم و به اون نقطه اى که میخواستم هم رسیدم؛
پس به خودم افتخار میکنم!
نه فقط بخاطر این هشتاد و پنج مقدس، که بابت رسیدن به هرچیزى که تا به حال از زندگى خواستم.
خوشحالم که هیچکس نتونسته سد راه زندگیم بشه و به خودم و تو قول میدم، که هیچوقت هم نخواهد تونست!
هدف بعدى: داشتن سیکس پک
پى نوشت: نوشتم که بدونى همه چیز شدنیه،
فقط حیفه که تو راه رسیدن به مقصد از مسیر لذت نبرى!
که اگه دونه هاى ساعت شنى ات تموم شدن و هنوز نرسیده بودى، حسرت زندگىِ نزیسته ت رو نخورى و بدونى که لذت بردى، فقط زمان نذاشت که بشه...
سلاااااام
من بعد سالها اومدم سراغ وبلاگ خودمو یکی یکی لینک وبلاگ دوستان...خیلی هاشون دیگه غیرفعال شدن، بعضی آدرس وبلاگها دیگه کلا محو شدن...وقتی اومدم اینجا و دیدم تاریخ آخرین پست مال امروزه (یعنی همون دیروز) کلی ذوق زده شدم....
خلاصه اینکه آفرین به اراده ت برای هرچیزی که میخواستی و بهش رسیدی...مثل همون کاهش وزن که خووووب میدونم چه اراده ی قوی و پشتکاری میخواد و وااااای که چه حس فوق العاده ایه که بهش میرسی. در این حس خوب باهاتون شریکم چون منم توی ۴ ماه با ورزش ۱۱ کیلو کم کردم و از هر لحظه ش لذت بردم و ورزشی که صرفا برای تغییر حال روحیم شروع کرده بودم حالا شده جز لاینفک برنامه روزانه م.
پوزش بخاطر طولانی شدن کامنت( از سر ذوق زدگی و زنده شدن خاطرات سالهای نه چندان دور وبلاگ نویسی بود
سلام
خوبین؟
منم خوشحالم که دوستان قدیمی سر به وبلاگم میزنن گاهی
خودتون هم فعال باشین خب :)
چه خوب که ورزش میکنید
واقعا باعث انبساط افکار و شادی ارواحمون میشه! :))
خوشحالم کردی با کامنتت
شاد باشی