دیشب خواب دیدم خداوند متعال برای رفاه حال بندگان عزیز آیه ای نازل کرده اند با این مضمون که نماز جزو گناهان کبیره محسوب میشه و هرکس مشروب نخوره سر پل صراة فلانش میکنن!
خلاصه ما هم که خیلی به این آیه ها پایبندیم با هرچی نمازخونه قطع رابطه کرده بودیم و با یه شیشه وتکا تو خیابونا الهی به امید تو...
جای شما خالی تازه کم کم داشتیم احساس میکردیم خیلی داره بهمون خوش میگذره که یهو اذان صبح شد و ما هم ناامیدانه پاشدیم رفتیم دستشویی و...
بعدشم اومدیم باز گرفتیم خوابیدیم!
چیه؟! یه وقت انتظار نداشتین من ساعت 5 صبح پاشم دولا راست شم که؟! ها؟! داشتین؟!
پی نوشت: با تشکر از همه ی دوستان عزیز که مزدوج شدن ما رو تبریک گفتند اعلام میداریم، فعلا همه چی خوبه و ما خیلی خوشبختیم! منتظر خبرهای تکمیلی باشید!
هدف از عنوان پست به هیچ وجه قصه ی غیبت و حضور و ظهور موعود و این حرفها نیست!
بلکه خبر اینست که از قدیم گفته اند سالی که نکوست از بهارش پیداست و حالا، حال و روز ما عجیــــــــــــــــــب بهاری شده!
خدا رو شکر!
نصف مسیر زندگیم در این بهار طی شد و الان در بهترین حال و روز و با خوشحالی فراوون این پست رو مینویسم که هیچقوقت یادم نره که در فروردین 1392 به هدفی که مدت زیادی براش تلاش کردم و زحمت کشیدم رسیدم!
مینویسم که فراموشم نشه سختی کشیدم پس باید قدر این لحظات و خوشی ها رو بدونم!
آخ که چقدر خوبه آدم از حال و روزش راضی باشه!
همیشه به یارم میگفتم واصبرو ان الله مع الصابرین و چقدر خوبه که حالا میتونم بهش بگم: دیدی گفتم؟!
شما که خوبید ایشالله!؟