شاید خیلی ها بگن بهنام تو دیگه چرا؟
چی شد که یهو اونقدر با "خودت" زاویه پیدا کردی که میگی باید به روحانی رای داد؟!
یعنی باید به این نظام رای داد؟!
یعنی باید جلوی تقلب و زور و باتوم و... کشید پایین؟!
نه..
این رویه ی من نیست..!
اما دوست عزیزم
سگ زرد برادر شغاله؟ قبول
اینا تقلب میکنن؟ قبول
حرفای این روزای جهانگیری و روحانی فیلمه واسه من و تو؟ قبول
شرط بندی رو جریان اصلاحات شرط بندی رو اسب بازنده س؟ قبول
ولی عزیز دلم... رفیق شفیق!
تو دروغ نگو... تو ریا نکن.. تو فیلم بازی نکن... تو زیر و رو نکش... تو بفهم با خودت چند چندی... بعد بیا با هم بشینیم پشت یه میز و دم از تغییر بزنیم...
تو وضعیتی که ما ( ما مشخصا یعنی من و تو) بویی از آزادی و راستی و حقیقت نبردیم من ترجیح میدم به کسی رای بدم که حداقل بدونم بعد از چهار سال ریاست اش، قیمت همه چیز 4 برابر نمیشه... که ببینم واسه رای جمع کردن دست به دامن قشر بی سواد با دادن وعده های توخالی و تزریق پول و یارانه و... نمیشه!
من به روحانی رای میدم چون نمیخوام وضع اقتصادی و آزادی های اجتماعی مزخرفم از اینی که هست بدتر بشه...
آره من حتماااا به روحانی رای میدم...
شمام رای بدید...
نکنه مهندس کشاورزی رو مهندس میدونی؟ که اصن معلوم نیست واسه چی دولت داره بیت المال رو حرومشون میکنه! دیگه چهار تا دونه گوجه و خیار و دو پر سبزی رو که مامان من با بودجه ی خیلی کمتری داره تولید میکنه که!
مکانیک جماعت از کی تا حالا واسه ما شدن مهندس اخه؟ اگه به تعمیر ماشینه که، همین اوس بهمن، سیکلم نداره ولی خیلی هم کار بلده و دولتم هیچ بودجه ای هزینه ی یادگیریش نکرده! اگه به ساخت قطعات و ایناس که بهتره من صحبتی نکنم و فقط بگم زرشک!
مهندسی نساجی اخه؟! همون کارگاه پشم 1 و کارگاه پشم 2 ای که میگذرونن خودش گویای همه چیز هست من دیگه صوبتی نکنم بهتره...
یه عزیزی میگفت:
دکتر ها خوب میکنن
رفتگرها تمیز میکنن
ولی یه مهندس درست "میکنه"...
و اگه به صحبت ایشون اقتدا کنیم بنده از همینجا این روز رو خدمت همه ی اون عزیزانی که درست "میکنن" تبریک عرض میکنم و فعلا میرم که یه چایی برای پدر محترم بریزم که میفرمان مهندس پاشو یه چایی واسه ما بریز...
و من الله توفیق...
دیدین تو مراحل مختلف زندگی، آدم ذهنش درگیر مسائل پیش پا افتاده ایه که تو اون مقطع فکر میکنه مهم ترین و سخت ترین اتفاق زندگیش در گذشته و حال و آینده س؟!
مثلا خود من..
یادمه وقتی هفت هشت سالم بود نمیدونم چه غلطی کرده بودم که مامانم میخواست از عقب مورد عنایت قرارم بده و من زار زار تو درگاه خداوند متعال به هر طرف آب چشم میپاشیدم که این قضیه رو تو حل اش کن، من دیگه تا آخر عمرم ازت هیچی نمیخوام!
یا وقتی تو دوره ی راهنمایی مدیر مدرسه خیلی بیخود و بی جهت گفته بود باید اولیا ات رو همرات بیاری، دوباره دین و ایمونم شکوفه زد که پروردگارا این مشکل رو حل کن من خودم دیگه از پس باقی مشکلات زندگیم برخواهم اومد!
یا تو امتحان نهایی سال سوم وقتی برگه تقلب گرفتن ازم، همش خدا خدا میکردم که از امتحان های بعد محروم نشم، و کلی وعده و وعید روانه ی ملکوت اعلا کردم که با زیر سیبیلی رد کردن این موضوع، مِن بعد، یه بهنام مذهبی که تمام فرایض دینی، اعم از واجب و مستحب و مکروه و... رو با جون و دل به انجام میرسونه تحویل جامعه خواهد داد!
و الان اونقدر سردرگم و ملول و خسته و داغونم که فکر میکنم اگه ایندفعه رو خدا خودش یه نظری به این بنده ی حقیر سراپا تقصیر بندازه دیگه ایشالله بعد از این هیــــــــــــــــــــچ کاری باهاش نخواهم داشت و حتی خودم یه جوری نکیر و منکر رو هم میپیچونم، فقط این دفعه رو خودش یه جوری میزون کنه اوضاعم رو... با تشکر از الطاف بی کران اش... خیلی مخلصیم هااا!