چشم در چشم پروردگار..

یک سال دیگه هم گذشت...

سالی پر از حادثه

خوب و بد...

خوب بیشتر،

خوب خیلی بیشتر...

حالا میتونم بگم زندگیم رو خیلی دوست دارم!

خیلی بیشتر از پارسال

خیلی بیشتر از پیارسال

وقتی اهداف ریز و درشت دور و برت رو میگیرن زندگی برات لذت بخش میشه و سختی ها شیرین،

وقتی این اهداف بزرگ، آدم رو سر عقل میارن واسه پس زدن چیزهای بی ارزش، زندگی یه رنگ و بوی دیگه پیدا میکنه، بوی بهار...

به امسال که فکر میکنم میشم مثل کوه آتشفشان!

همیشه آماده ی انفجار بودم،

ولی الان همه چی فرق کرده!

دیگه نمیخوام خاموش باشم!

امسال فوران میکنم!

یه فوران دائمی!

عشق فوران خواهم کرد،

زندگی را دگرگون خواهم کرد

امشب...

امشب شب قدر منه،

شبی که اهدافم رو با صدای بلند فریاد میزنم،

فریادی که خدا رو به پایین بکشه و بیاره بشونه جلوم،

بشینه جلوم و بگه: جونم بنده ی من؟!

اونوقت بگم پروردگارم،

تو چشمای من نگاه کن!

چی میبینی جز عشق؟!

چی میبینی جز صداقت؟!

مگر نه اینکه باید در میان چشمها به دنبال صداقت بود؟!

اگه تو دانای کلی و اگه تو قادر مطلق

اگه واقعآ از دل من خبر داری

پس کاری کن واسه این بنده ات!

اگه کارم درسته پس از من حرکت و از تو برکت..

امشب تقدیر من رقم خواهد خورد

یا بهتره بگم

امشب و امسال تقدیرم رو رقم خواهم زد...

بسم الله...

پی نوشت:

بهترین کادویی که برای تولدم میتونستم بگیرم رو گرفتم!

هرچند ما خیلی خوب تر از این حرفاییم و برای طولانی تر نشدن پستشون خیلی از خوبی های درونیه ما رو فاکتور گرفتن، ولی خب در کل شدیدآ شرمنده شدیم با این هدیه

مررررررررررسی آناهیتا

مرسی