وقتی که اعصابم خرد بود!!!

خیر سرمون دیروز اومدیم برای یه بارم که شده به نفع اقتصاد خانوار کار کنیم و ماشین رو دنبال خودمون نکشیم بیرون و بنزین رو به باد فنا ندیم! پس مثل یه بچه ی خوب با پای پیاده منزل رو ترک کردیم و روانه ی خیابان شدیم! (مدیونید اگه فکر کنید ماشین رو بهم ندادن هااا!!!)

خلاصه بعد از کلی زد و خورد و فحش و ناسزا موفق شدم پیکان قراضه ای سوار بشم و یه خروار قند توی دلم آب شد و  کلی هم خدا رو شکر کردم! هرچند که فنر زیر صندلی واقعآ داشت اذیتم میکرد مخصوصآ روی دست انداز ها!!! البته باز هم خدا رو شکر کردم که یکی از مسافر ها زود پیاده شد و من تونستم بیام به سمت خانومِ خوش بوی بغل دستیم که این فنر لامصب هی چیزمون نکنه! و واقعآ دوست داشتم از اون آخوندی که مثل گاو لم داده بود روی صندلیه جلو و حال روز من تخ.مش هم نبود و داشت راننده رو موعظه میکرد بپرسم که حاج آقا حکم این عمل قبیحه ی فنر چیه و آیا فنر ها هم بهشت و جهنم دارند یا نه؟! ولی خب متاسفانه روم نشد!

تو همین فکر ها بودم که یهویی یه صدای دلنشینی گفت: حاج آقا اگه من از زندان و اعدام و... نمیترسیدم الان اینقدر با پاشنه ی کفشم میکوبیدم تو سرت که مغزت بریزه بیرون!!!

من که به شدت از وضعیت پیش اومده کُپ کرده بودم ، یه کم خودم رو جم و جور کردم و از اون خانوم فاصله گرفتم و دوباره صاف نشستم روی همون فنر!!!!

آخونده هم که جا خورده بود داشت میگفت که خب مگه با این کار شما چیزی تغییر میکنه و مگه آخوند خوب وجود نداره و از این حرفا... که راننده گفت حاج آقا خانوم راست میگه! منم اگه از این چیزا نمیترسیدم اینقدر سرت رو میکوبیدم به داشبورد که خون بالا بیاری! و بعد رو کرد به من و گفت: اصلآ مهندس! شما اگه آزاد بودی چیکار میکردی؟!

منم که کلآ از تعجب هنگ کرده بودم و اعصابم هم از اون فنر لامصب که ول کن نبود خرد بود گفتم:

والله فکر کنم بهترین شکنجه این باشه که این حاج آقا رو بشونم روی این فنری که الان نشستم روش و خودم بیام راحت بشینم رو صندلیه جلو و شماها رو نصیحت کنم!!!!!!!!!!