این شبکه ی اجتماعىِ ٨٠ میلیونىِ مملو از شکلک های افسرده، عصبی و نگران؛ چقدر به این به روزرسانی و اضافه شدن گیف های ذوق و شوق و جیغ و رقص و هلهله نیاز داشت...
انگار بعد از سالها هنگ و کندیه سیستم، بالاخره آپدیت شدیم..!
مدتها به شیوه ی غمگینانه ی خودمان تحلیل میرفتیم و حتى دریغ از برق نگاهی که برای لحظه ای نور به کلبه ی تاریک و تار عنکبوت بسته ى این هشتاد میلیون بتابه؛ ولی بالاخره دیشب برای چند ساعت برق وصل شد!!!
نه به وسیله ی دستان توانمند #نظام حاکم، که توسط تیم ملی فوتبال ایران...
بدون لباس، بدون بازی تدارکاتی و با حداقل امکانات!
دیشب دیدیم که
هنوز میتونیم #امیدوار باشیم
هنوز میتونیم #برنده باشیم
هنوز میتونیم #شاد باشیم...
و بیل شنکلى چه درست گفت که:
"بعضی از مردم فکر میکنند فوتبال مسئله مرگ و زندگی است. من از چنین طرز فکری ناامید می شوم. میتوانم به شما اطمینان بدهم که فوتبال مسئله ی خیلی خیلی مهم تری است".
چقدر خوب مینویسی در مورد این جامعه. حسودیم شد انصافا
بیخیال!
مسخره میکنی؟
مخلصیم
خودمم فکر کردم دخترم اون لحظه ولی واقعیته. خوب مینویسی
خیلی مخلصیم